Bociek, krab i żaba

Powiedziała mądra żaba:
w stawie dziś widziałam kraba.
W naszym stawie się panoszył
i swe szczypce mocno stroszył.

Jakby czegoś ciągle szukał,
do muszelek wszystkich pukał,
jakby kogoś z nich wyganiał,
każdą żabę strach ogarniał.



Powiem ci, że też się bałam
w ciemnym kącie się schowałam.
Pomyślałam: skąd on przyszedł,
czy już może od nas wyszedł?

Może nam go ktoś podrzucił,
by do niego już nie wrócił?

Powiem tobie kumo miła,
że na trzeci dzień odżyłam.
Głowę z wody wystawiłam,
boćka z żabą zobaczyłam!

Siedzi z boćkiem dyskutuje,
mówi mu, że źle się czuje,
że nie będzie smakowała
i że całą noc nie spała.

Że w swym stawie kraba mają
i by dzisiaj nim się zajął.
I w tej chwili mówi żaba,
widzę - bociek połknął kraba!

Żabki w stawie znów kumkały
i boćkowi dziękowały.

A on do nich tak powiedział:

dziś nie będę was odwiedzał,
dzisiaj was już nie stresuję,
bo po krabie źle się czuję,
żabkom życie dziś daruję!

Nigdy już nie połknę kraba,
nie ma jak to smaczna żaba!
Bo wśród wielu smakołyków,
wolę żabkę mieć w przełyku.

Ja się żabką delektuję,
każda żabka mi smakuje.
I już jutro dopnę swego,
jutro będę tu z kolegą!

Żabki czas do jutra mają,
jak przylecą - się schowają!

dn.23.09.2014r.
autor - Jadwiga Urszula Szczęśniak
(obrazki z internetu)