NIEPEWNOŚĆ

Nie wiem,
czy będziemy umiały
rozmawiać o sobie,
o dawnych minionych czasach
i o bliskich w chorobie.

O naszych
wspólnych znajomych
i o naszych rodzinach,
o wychowaniu wnuków
i o imieninach.

O zwykłych
codziennych dniach,
troskach i beztroskach,
o małych i wielkich kłopotach
i o obowiązkach.

Wiem,
że przez te milczące lata
było ich niemało
i pewnie z roku na rok
więcej przybywało.

Szkoda,
że tak wyszło,
i że tak się stało,
a ja wiem,
że wcale tak być
nie musiało!

Szkoda
tych lat minionych
i tej naszej przyjaźni,
ale w życiu mieć trzeba
więcej wyobraźni.

Bo tych lat
nikt nie wróci,
one przeszły, minęły,
wielką luką
w mym życiu
z kalendarza zniknęły.

Tyle dni
beznadziejnych,
tyle łez wypłakanych,
tyle przeżyć i wspomnień
nam na zawsze zabranych...

Dziś jesteśmy
już starsze
o lat kilkanaście,
czas nam włosy przyprószył,
dziś jesteśmy już babcie.

    dn.06.01.2009r.
autor - Jadwiga Urszula Szczęśniak