Dzisiaj trzecia już rocznica jak Ty z nami byłeś,
jak zamknąłeś swe powieki i nas opuściłeś.
A ja chciałabym powiedzieć Tatko mój kochany,
że przepiękny nasz dworeczek już został sprzedany.
Chodzą słuchy, że nasz domek będzie rozebrany,
nastał nowy tam właściciel, będą nowe zmiany.
Już na pierwszy wielki ogień poszła Twa stodoła,
w niej gospodarz powyrywał deski dookoła.
Nie wiem tylko mój Ty Tatko czy to tam widziałeś?
Znając Ciebie wiem, że byłeś, wszystko oglądałeś.
On podobno wiele rzecz tam jeszcze zrujnuje
i od nowa dom postawi i go rozbuduje.
A po naszym pięknym domku śladu już nie będzie
i wieś nasza urok straci, brakować go będzie.
Bo on przecież wioskę naszą pięknie prezentował,
my na pewno byśmy chcieli, by swój styl zachował.
Już nie będzie mego domku, ni ganku, ni sieni,
będą mieszkać inni ludzie, tam się wiele zmieni...
Lecz my wszyscy mój Kochany w pamięci go mamy
on na zawsze pozostanie Twój, nasz i kochanej Mamy.
My przez wiele lat mogliśmy dom fotografować,
teraz można go w szufladzie potomnym zachować.
I my wszyscy ze swym dworkiem dziś już się żegnamy,
bo nasz dworek miał swą duszę, był przez nas kochany!
Zapamiętaj siostro, bracie, cała ma rodzina,
że o takim pięknym gniazdku się nie zapomina.
Dziś my wszyscy Wam Rodzice chcemy podziękować,
że w tak pięknym naszym dworku mogliśmy się chować.
Dzisiaj wszystkie Wasze dzieci hołd jemu składamy
i kochamy Was Rodzice, bardzo Was kochamy!
Dziękujemy za wspomnienia, swary, smutki, złości,
za naukę i marzenia, za wiele miłości,
za radości, za uśmiechy i za wielu gości,
i za troski, i za pracę, noce nieprzespane,
i za Wasze całe życie ręce spracowane...
Kochanym Rodzicom - Ula
dn.27.07.2009r.
(obrazek z internetu)
autor - Jadwiga Urszula Szczęśniak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz