Popatrz - pod lasem tam stoi chata,
strzechą pokryta i niebogata
i dobrzy ludzie w chatce mieszkają,
jest starusieńka lecz o nią dbają.
strzechą pokryta i niebogata
i dobrzy ludzie w chatce mieszkają,
jest starusieńka lecz o nią dbają.
Gdy tam przechodzisz - stań choć na chwilę,
podziwiaj róże, maki, żonkile,
bo ich ogródek wciąż tonie w kwiatach
a obok sosna już rosochata.
A nieco dalej...
widzisz - za sosną,
tam piękne brzózki bialutkie rosną
one, gdy wiosną listki puszczają,
wtedy prześlicznie tam wyglądają.
Nieco za chatką wielka polana,
na niej sarenki żerują z rana.
Możesz zobaczyć dzika, zająca,
a twym podziwom nie będzie końca.
Chatka ta stoi przy samym lesie,
wyjdziesz do lasu, runo przyniesiesz.
Tu w leśne runo las obfituje,
jagód i grzybów w nim nie brakuje.
Jaki przyjemny spacer po lesie,
on wiele zdrowia tobie przyniesie.
Na ciebie w lesie drzewa czekają,
ty podejdź bliżej, niech przytulają...
Ty im nie żałuj swej serdeczności,
one ci dadzą wiele miłości,
one cię tulą i rozpieszczają,
swoją energię tobie oddają.
Będziesz zmęczony - sił ci dodadzą,
po całym lesie cię oprowadzą.
Będziesz spragniony - sokiem napoją,
swoim zapachem ciebie ukoją.
Pokażą leśne ptaki, zwierzęta,
ty tę wizytę będziesz pamiętał,
i opowiedzą o starym borze,
dziupli dzięcioła i muchomorze.
Posłuchasz w lesie jak szumią drzewa,
może usłyszysz jak zięba śpiewa,
może usłyszysz stukot dzięcioła
i jak w oddali gdzieś głuszec woła.
Ty porozmawiaj ze starą sosną,
o jej konarach jak pięknie rosną
i podnieś bracie głowę do góry,
przez drzew wierzchołki oglądaj chmury.
Spójrz jaka piękna leśna przyroda,
ona ci zdrowia, wigoru doda,
ona ci szczęścia wiele przyniesie,
Ty nie zapomnisz nigdy o lesie.
dn.24.02.2010r.
autor - Jadwiga Urszula Szczęśniak
( obr.pixabay)
Piękny wiersz, rozmarzyłam się czytając go, poczułam się tak, jakbym tam była....Lubię las i umiem dostrzec w nim piękno, on uspokaja i działa kojąco....Brawo! pięknie to opisałaś.....
OdpowiedzUsuńLas ma swoje tajemnice
OdpowiedzUsuńi nie wolno w nim głośno krzyczeć,
a więc wejdź człowieku do lasu
i nigdy nie rób w nim hałasu.
Pozdrawiam :)
Twoje wiersze Ulko zachwycają, nie tylko dzieci ale też nas, dorosłych. Powiedz sama, czy nie drzemie w każdym człowieku jakaś cząstka dziecka? Właśnie, lektura Twoich wierszy, to najpiękniejsze "cudo" w nas budzi.
OdpowiedzUsuńDziękuję i pozdrawiam
Tak masz rację, w każdym człowieku jest coś z dziecka.
OdpowiedzUsuńTęsknimy w życiu dorosłym do beztroskich dziecięcych lat.
Miłego Dnia :-)
Tak, każdy las ma swoje prawa.
OdpowiedzUsuńDopiero w leśnej ciszy możemy poczuć jak on żyje, jak oddycha, można się w nim zamarzyć...
Miłego Dnia :-)
Dziękuję Wandziu,
OdpowiedzUsuńtak postrzegam piekno naszego lasu.
Las żyje całym sobą, las nas potrafi romarzyć, las nas potrafi przytulić, poczęstować swoim obfitym runem...
Pozdrawiam serdecznie :-)
Prawie baśniowy jest ten spacer, z przyjemnością przeczytałem. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńDziękuję.
OdpowiedzUsuńCieszę się, że się wiersz podobał :-)
Spokojnej Nocki :-)