Moja dusza...

Gdybyście zajrzeli
w mą burzliwą duszę,
och jaki też inny
byłby dla Was świat.

Mnie też zaskakuje,
ją poznawać muszę,
nie znają jej nawet
moje siostry, brat.

Bardzo tajemnicza,
cicha i spokojna,
często żartobliwa
z życiem  "za pan-brat"

Raz jest rozbrykana,
a raz bardzo hojna,
i chciałaby poznać,
caluteńki świat.

Często roześmiana
i tryska humorem,
chciałaby zapomnieć
nieszczęśliwe dni...

A chyba najczęściej
bywa zasmucona,
siedzi gdzieś w kąciku,
sama roni łzy...

A, gdy jest zmęczona,
bardzo załzawiona,
to wtedy się kładzie,
obok smacznie śpi...

Wiem, że moja dusza
jest taka wrażliwa,
chciałaby tak wiele,
sama nie wie jak?...

Raz humorem tryska
a raz nieszczęśliwa,
nieraz sama pytam,
co Ci?... powiedz mi.

Chociaż są i przy niej
bliscy, przyjaciele,
dla niej to za mało,
marzy jej się świat.

Ale świat beztroski,
taki świat spokojny,
bez żadnych "guzików"
"zatrzaśniętych drzwi".

Bez żadnych atomów
i wygnania z domów,
taki w którym człowiek,
wiesz - spokojnie śpi.

dn.26.10.2014r.
autor - Jadwiga Urszula Szczęśniak